Gedichten - Mirjam Leloux

waterkant

We liepen samen hand in hand
heel even nu en nooit meer later
en ik ben toch al niet zo’n prater
bleef zwijgzaam aan die waterkant

er blonk een prisma in zijn oog
gestold verlangen een kristal
een wereld die in vrije val
om ons een oogwenk niet bewoog

twee handen kort aaneengesmeed
een zoete brug tussen twee zielen
ik had gebogen willen knielen
omdat dit afscheid mij zo speet

AM WASSER

Miar gönt zäma Hand in Hand
ohni reda am Ufer entlang
Wel I eifach kei guata Redner bin
Nur einmol und sus nia meh

Es spieglet a Prisma in sina Auga
Erstarrti hoffnig im Kristal
Jetzt sötti alles stil stoh… Augablick.
Welt kann sich wieter dreha

Zwei Händ berührend sich ganz kurz
Wia a Bruck zwüscha zwei Seelena
I han noch bückt wella knüla
Wil miar der Abschied so reut

Bron: gedicht M. Leloux vertaald in Schweizerdeutsch door A. Kübler; voorgedragen tijdens manifestatie 1000 en 1 gedachten, Cultura, Ede, 7 april 2013

kaars

bijzonder en bijna niet te verstaan is dit
mijn vingers glijden soepel over de toetsen
de muziek die zich losmaakt klinkt heel zacht
en drukt de gewijde stilte maar lichtjes in

jij hebt een kaarsje aangestoken
ik zie het vanuit mijn ooghoek
ik durf bijna niet te kijken niets te zeggen
maar blijf heel graag en zachtjes voor je spelen

het weerloze warme weet immers niets
van woorden van waarom wanneer
en ook het hoe blijft ondefinieerbaar
jij zwijgt gelukkig ook

Bron: Ontmoeting, verhalen en gedichten, ISBN: 978-94-90834-46-3, Uitgeverij Kontrast 2013

Foto: Marten Idema, Ede

schelpenroze voetjes
en net zo teer
straks dragen ze de hemel met haar wolkendromen
en lentevogelstrepen in hun vlucht

of ze leiden je langs doornenstruiken
van waaruit de stotterende keelklanken
van zwartgerokte wintervogels klinken

maar dat is allemaal van later zorg
voorlopig rust je zieltje nog wel een tijdje in Gods hand

Foto: Marten Idema, Ede

je bent zoooo lief zoooo mooi
zoooo fluisterstilfluweelzoetzacht en pril

nog wachten alle wonderen op jou
de allerwonderschoonste allermooiste wonderen

maar eerst moet je slapen en groeien groeislapen
slaap maar tederstgeborgenvertrouwd bij je papa

jouw wereld komt nog wel

Foto: Marten Idema, Ede

levenspad

de engel bij de poort laat ze los
vanuit het donker naar het licht

ontmoeting met die Ander
vastgeklonken en trouw

ze stappen over water en
onvruchtbaar asfalt heen

zo snel zijn ze al oud
hun einde nadert hen

gaan ze samen door de poort
of alleen zoals ze zijn gekomen

de bladeren wel altijd groen

hij is anders

lees verder »

pubermeisje

Voorheen voelde ik nog haar geheime stilte
De cirkel met zachte muziek die zij alleen kon horen
Zo zweefde ze dromerig verder

Nu ving ik haar blik
Haar ogen twee dieptes
en ik wist:

de onschuld gebroken

Bron: Jong, uitgeverij Kontrast | 2010, ISBN: 978-90-78215-95-0, Uitgeverij Kontrast 2013